NTVO - 2023, nummer Special, winter 2023
drs. Tom Feys , dr. Niels Elbert
In het afgelopen decennium heeft de introductie van specifieke monoklonale antilichamen gericht tegen het ‘programmed death 1’(PD-1)-eiwit, het daarbij horende ligand PD-L1 en het checkpoint cytotoxisch T-lymfocyt-geassocieerd antigeen 4 (CTLA-4) gezorgd voor ongekende verbeteringen van de overleving bij patiënten met een gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (‘non-small cell lung cancer’, NSCLC).1 Aanvankelijk werden deze checkpointremmers onderzocht als tweedelijnsmonotherapie, maar op basis van meer recente resultaten uit klinische studies maken ze nu deel uit van de eerstelijnsbehandeling, als monotherapie of in combinatie met andere geneesmiddelen. Tegenwoordig krijgen vrijwel alle patiënten met een gevorderd NSCLC zonder ‘driver’-mutatie een eerstelijnsbehandeling gericht tegen PD-1 of PD-L1.2 Dit artikel beschrijft de resultaten uit klinische studies naar eerstelijnsimmuuntherapie bij patiënten met een gevorderd NSCLC. Ook worden handvatten geboden om de beste behandeling te kiezen voor de individuele patiënt.
Lees verderNTVO - 2023, nummer Special, winter 2023
dr. Wandana Nanhoe , dr. Robbert van der Voort
Uit eerdere resultaten van de fase III-studie SOLO-1 bleek dat onderhoudsbehandeling met olaparib versus placebo geassocieerd was met een significant betere progressievrije overleving.1 Nu blijkt dat na een follow-up van 7 jaar olaparib vergeleken met placebo ook geassocieerd is met een klinisch relevante verlenging van de algehele overleving.2 Daarnaast bleef het bijwerkingenprofiel van olaparib acceptabel.
Lees verderNTVO - 2023, nummer Special, winter 2023
Marjolein Haakman-Groot
Ovariumcarcinoom (OC) is een van de meest voorkomende gynaecologische maligniteiten en wordt gekarakteriseerd door een ongunstige prognose met hoge mortaliteit. Twee belangrijke pilaren in de behandeling van OC zijn cytoreductieve chirurgie en chemotherapie. Ondanks deze bestaande behandelstrategie ontstaat bij veel vrouwen een recidief en voor deze groep is een grote behoefte aan meer effectieve therapieën. In een poging deze behoefte te vervullen zijn diverse checkpointremmers onderzocht, maar tot dusver leverden deze niet de gewenste studieresultaten op. Derhalve worden momenteel verschillende therapeutische strategieën onderzocht om de responspercentages op anti-PD-(L)1-therapieën te verhogen, zoals de combinatie van checkpointremmers met anti-angiogenetische middelen, PARP-remmers en andere immuuncheckpointremmers. Tevens worden andere immuuntherapeutische mogelijkheden onderzocht, zoals adoptieve T-celtherapie, vaccinaties en het therapeutisch targeten van myeloïde immuuncheckpoints. Mogelijk kunnen deze opties in de toekomst nieuwe mogelijkheden bieden voor patiënten met een OC. Hiervoor zijn echter eerst grote gecontroleerde, gerandomiseerde studies nodig, voordat deze nieuwe immuuntherapeutische opties op grote schaal in de klinische praktijk kunnen worden toegepast.
Lees verderNTVO - 2023, nummer Special, winter 2023
dr. Wandana Nanhoe
De herziene ASCO-richtlijn bevat aanbevelingen voor de toepassing van biomarkers voor de adjuvante behandeling van borstkanker in een vroeg stadium.1 Deze herziening bevat preciezere richtlijnen voor het gebruik van al eerder goedgekeurde genexpressietesten en aanbevelingen voor het gebruik van nieuwe biomarkers als leidraad voor endocriene behandeling en chemotherapie bij vrouwen met borstkanker.
Lees verderNTVO - 2023, nummer Special, winter 2023
dr. Wandana Nanhoe , drs. Carmen Paus
PARP-remmers spelen een belangrijke rol binnen de behandeling van verschillende typen tumoren en het aantal indicaties neemt steeds verder toe. Zo werd olaparib recentelijk geregistreerd voor de adjuvante behandeling van patiënten met kiembaan BRCA1/2-gemuteerd, HER2-negatief mammacarcinoom. Dit gebeurde op basis van de resultaten van de OlympiA-studie waarin olaparib geassocieerd was met een significant betere ziektevrije overleving en algehele overleving.1
Lees verderNTVO - 2023, nummer Special, winter 2023
dr. Niels Elbert
Antilichaam-geneesmiddelconjugaten (‘antibody-drug conjugates’, ADC’s) zijn relatief nieuwe geneesmiddelen tegen kanker. Ze bestaan uit een monoklonaal antilichaam waaraan meerdere moleculen van een cytotoxisch geneesmiddel vastzitten. Tot op heden zijn er 3 ADC’s door het Europees Geneesmiddelenagentschap goedgekeurd voor de behandeling van borstkanker: trastuzumab-emtansine (T-DM1), trastuzumab-deruxtecan (T-DXd) en sacituzumab govitecan. Behandeling met T-DM1 is geïndiceerd bij patiënten met een HER2-positief mammacarcinoom. T-DXd en sacituzumab govitecan zijn in de sluis voor dure geneesmiddelen geplaatst en kunnen in Nederland nog niet worden voorgeschreven buiten studieverband. Dit artikel beschrijft de componenten en het werkingsmechanisme van ADC’s, evenals de belangrijkste resultaten uit klinische studies naar ADC’s bij borstkanker.
Lees verderNTVO - 2023, nummer Special, winter 2023
dr. Marten Dooper
Bij veel kankersoorten behoort immuuntherapie met checkpointremmers al jaren tot het behandelarsenaal. Sinds kort krijgt deze behandeling ook bij maag- en slokdarmkanker voet aan de grond. Dit artikel biedt een overzicht van de huidige stand van zaken.
Lees verder
Naar boven
