Hoewel in de afgelopen 2 decennia aanzienlijke verbeteringen zijn bereikt in overleving, blijft gemetastaseerde castratieresistente prostaatkanker (mCRPC) dodelijk en zijn nieuwe therapeutische benaderingen noodzakelijk. Tot 20% van de patiënten heeft somatische genmutaties die betrokken zijn bij DNA-schaderesponsroutes. Dat is de reden om PARP-remming te evalueren als behandelmogelijkheid in deze setting. In diverse klinische studies is de potentie aangetoond van PARP-remming in de klinische praktijk bij mCRPC die aan homologe recombinatiereparatie (HRR) gerelateerde genmutaties bevat. Deze inspanningen hebben onlangs geleid tot de EMA-goedkeuring van olaparib bij de behandeling van volwassen patiënten met mCRPC met een BRCA1/2-mutatie, die progressie vertonen na eerdere behandeling (waaronder een nieuw hormonaal middel: abirateronacetaat of enzalutamide).