Een betrouwbare voorspelling van de behandelrespons en -uitkomsten is cruciaal voor optimale zorg voor patiënten met kanker. In de dagelijkse praktijk wordt vrijwel uitsluitend vertrouwd op beeldvormend onderzoek. Radiologische stadiëring heeft echter verschillende beperkingen, vooral in het huidige tijdperk van immuno-oncologische behandelingen. Daarom is er behoefte aan markers die naast beeldvormend onderzoek de behandelrespons en -uitkomsten kunnen voorspellen. Hierin lijkt een rol weggelegd te zijn voor de gemodificeerde Glasgow-prognosescore.