Het begin van de precisiegeneeskunde voor patiënten met gemetastaseerde castratie-resistente prostaatkanker (‘metastatic castration-resistant prostate cancer’, mCRPC) wordt gemarkeerd door de recente introductie van geneesmiddelen die poly-ADP-ribose-polymerase(PARP)-enzymen remmen, zoals olaparib. Naarmate het aanbod van doelgerichte therapieën voor deze patiënten verder toeneemt, zal ook het aantal patiënten dat in aanmerking komt voor moleculaire diagnostiek stijgen. Aanbevelingen voor routinematige moleculaire diagnostiek zijn echter nog niet opgenomen in de landelijke richtlijn ‘Prostaatcarcinoom’. Dit artikel beschrijft de functie van PARP-enzymen bij het herstel van DNA-schade, het werkingsmechanisme van PARP-remmers en de belangrijkste resultaten uit klinische studies naar monotherapie met PARP-remmers bij patiënten met mCRPC. Tot slot worden praktische handvatten geboden voor moleculaire diagnostiek bij deze patiëntengroep.
