Het gebruik van glucagon-like peptide-1-receptoragonisten (GLP-1-RA’s) verlaagt het risico op aan obesitas gerelateerde kanker bij volwassenen met diabetes en obesitas. Dat blijkt uit een grootschalige Amerikaanse studie onder leiding van Lucas Mavromatis, medisch student aan de NYU Grossman School of Medicine in New York, Verenigde Staten. De resultaten werden onlangs gepubliceerd in JAMA Network Open.
GLP-1-RA’s, waaronder semaglutide en liraglutide zijn geregistreerd voor de behandeling van type 2 diabetes en obesitas. In deze studie is onderzocht of deze middelen, vergeleken met dipeptidylpeptidase-4-remmers (DPP-4i’s), het risico op kanker kunnen verlagen bij mensen met obesitas en diabetes. Obesitas is immers een bekende risicofactor voor diverse kankersoorten, waaronder colorectale, lever-, galblaas-, en endometriumkanker.
De onderzoekers includeerden 85.015 volwassenen met een BMI ≥30 kg/m² en diabetes uit 43 Amerikaanse zorgsystemen. Deelnemers startten tussen 2013 en 2023 met een GLP-1-RA of een DPP-4i. De groepen werden 1:1 gematcht op basis van propensity score en voorschrijfjaar. De gemiddelde leeftijd was 56,8 jaar; ruim 70% was van blanke afkomst en 14% was zwart. De primaire uitkomstmaat was de incidentie van aan obesitas gerelateerde kanker; secundair werd de totale sterfte onderzocht. De gemiddelde follow-up bedroeg 3,9 jaar.
Tijdens de follow-up werden 2.501 nieuwe gevallen van aan obesitas gerelateerde kanker vastgesteld in de GLP-1-groep en 2.671 in de DPP-4-groep. Dit komt neer op een 7% lager risico op aan obesitas gerelateerde kanker bij gebruik van GLP-1-RA’s (gecorrigeerde hazard ratio [HR] 0,93; 95% betrouwbaarheidsinterval [BI] 0,88-0,98; p=0,005). Het risico op overlijden door welke oorzaak dan ook was eveneens lager in de GLP-1-groep (HR 0,92; 95% BI 0,87-0,97; p=0,001).
De beschermende associatie van GLP-1-RA’s was het sterkst voor colorectale kanker: het risico op colonkanker daalde met 16% (HR 0,84) en op rectumkanker met 28% (HR 0,72). Bij vrouwen was het effect groter: 8% lager risico op aan obesitas gerelateerde kanker (HR 0,92; p=0,01) en 20% lager risico op sterfte (HR 0,80; p<0,001). Bij mannen werd geen significant verschil gevonden (HR 0,95; p=0,29 voor kanker; HR 1,04; p=0,34 voor sterfte).
Er werd geen statistisch significant verhoogd risico gevonden op andere onderzochte kankersoorten, waaronder schildklierkanker en pancreaskanker, waarover eerder zorgen bestonden. Ook voor maagkanker werd een niet-significante risicoreductie gezien (HR 0,73; 95% BI 0,51-1,03).
GLP-1-RA’s bieden naast gewichtsverlies en betere glucoseregulatie dus mogelijk een extra voordeel in de preventie van bepaalde kankers, met name colorectale tumoren. De absolute risicoreductie is echter klein; veel patiënten zouden langdurig behandeld moeten worden om één geval van aan obesitas gerelateerde kanker te voorkomen. De resultaten ondersteunen het gebruik van GLP-1-RA’s als veilige optie bij patiënten met diabetes en obesitas, met een mogelijk bijkomend voordeel op het gebied van kankerpreventie. Langetermijnonderzoek, bij voorkeur met nieuwere GLP-1-RA’s en in diverse populaties, is nodig om deze bevindingen te bevestigen en de onderliggende mechanismen verder te ontrafelen.
Referentie
Mavromatis LA, Surapaneni A, Mehta S, et al. Glucagon-like peptide-1 receptor agonists and incidence of obesity-related cancer in adults with diabetes: A target-trial emulation study. J Clin Oncol. 2025;43(16_suppl):Abstract 10507. Doi:10.1200/JCO.2025.43.16_suppl.10507
Naar boven
