Britse in-vitro studie ontdekt mogelijk nieuwe kankerbehandeling in wilgenbast

mei 2020 Medisch onderzoek Willem van Altena
Pharmacy bottle with willow bark extract (tincture, infusion). Willow leaves close up. Old wooden background. Aromatherapy, spa and herbal medicine concept. Copy space.

Wetenschappers uit Rothamsted in Kent, Verenigd Koninkrijk, hebben in samenwerking met bioloog-oncologen van de universiteit van Kent een chemische stof in wilgenbast gevonden die mogelijk effect kan hebben bij kankers die resistent zijn tegen andere geneesmiddelen. Vooral bij neuroblastoom, een gevaarlijke en vaak dodelijke kanker die vooral kinderen treft lijkt de nieuw ontdekte stof potentieel te hebben. Het gaat om de stof miyabeacine. In laboratoriumtests bleek de stof ook effectief te zijn tegen verschillende vormen van borstkanker, keelkanker en eierstokkanker.

Het zou niet de eerste keer zijn dat er een geneeskrachtige stof in de doodgewone wilg wordt ontdekt. De stof salicine (salix is het Latijnse woord voor wilg) is al lang bekend als hoofdbestanddeel van aspirine. Maar volgens professor Mike Beale, mede-auteur van de studie, heeft miyabeacine nog meer potentieel op farmacologisch gebied. “Juist bij kankers die niet reageren op behandeling, zoals neuroblastoom, kan een nieuw middel op basis van miyabeacine nieuwe mogelijkheden bieden.”

Veelzijdige farmacologie

Wat miyabeacine zo uniek maakt is dat het middel twee salicines in zich verenigt, en in wezen een dubbele ontstekingsremmende en bloedverdunnende werking heeft. Beale: “Onze laboratoriumtests geven een indicatie dat miyabeacine ook werkt bij het bestrijden van kankercellen die resistent zijn geworden tegen andere middelen. Het geeft maar weer aan hoe veelzijdig de farmacologie van de wilg is.”

Het Britse team testte de werking van miyabeacine op verschillende soorten kankercellen, waaronder ook neuroblastoomcellen die verkregen waren uit een patiënt in stadium IV. Beale wil nu de productie van miyabeacine opvoeren, en meer tests uitvoeren om de werking van de stof beter in kaart te brengen. Voordat dit een mogelijk nieuw medicijn oplevert, is er nog een lange weg te gaan.

Aspirine

Wilgenbast werd al door de oude Grieken als medicijn en pijnstiller gebruikt, maar de eerste wetenschappelijke onderzoeken naar de koortsremmende eigenschappen van wilgenbast verschenen in de achttiende eeuw. Het was in 1897 dat de Duitse firma Bayer het middel aspirine (acetylsalicylaat) lanceerde op basis van synthetische salicine.

Rothamsted Research is een agrarische onderzoeksinstelling die de nationale Britse wilgencollectie bezit, met 1500 wilgensoorten. Volgens dr. Jane Ward, die aan het instituut verbonden is, heeft het onderzoek naar salicinoiden vrijwel stil gelegen juist omdat aspirine zo’n succesverhaal was. De nieuwe studie geeft volgens haar aan dat er mogelijk nog veel meer interessante chemische stoffen op ontdekking wachten in de wilgencollectie.

Bron
1. Lees HIER meer over het onderzoek naar miyabeacine op de website van Rothamstead Research.