Articles

Revisie richtlijn Borstkanker: follow-up – detectie nieuwe carcinoommanifestaties: van leeftijdgebaseerd naar gepersonaliseerd

NTVO - jaargang 22, nummer 3, juli 2025

drs. J.H. Volders , dr. D.J.P. van Uden , dr. C.H. Smorenburg , dr. M.R. Wevers , dr. A.I.M. Obdeijn , drs. J.M. Collée , dr. C. Loo

SAMENVATTING

De richtlijnmodule ‘Follow-up – detectie nieuwe carcinoommanifestaties’ van de richtlijn Borstkanker is herzien. Het vorige schema van follow-up was uniform en voornamelijk gebaseerd op leeftijd, terwijl de nieuwe richtlijn een risicogestuurde aanpak biedt met focus op persoonlijke zorg door samen beslissen. Daarnaast hanteerde de vorige versie van de richtlijn enkel een risico-indeling in vrouwen zonder en met BRCA1– of BRCA2-kiembaangenmutaties. De belangrijkste veranderingen zijn: 1) overgang naar individuele risicobeoordeling als basis voor follow-up-planning, 2) verkorting van de ziekenhuis-follow-up van vijf naar drie jaar voor veel patiënten, 3) snellere terugkeer naar het bevolkingsonderzoek, 4) geen routinematig lichamelijk onderzoek meer tijdens follow-up, 5) herindeling van risicogroepen met specifieke aandacht voor kiembaangenmutaties, en 6) meer nadruk op MRI-onderzoek bij jongere patiënten. Deze veranderingen zijn gericht op een efficiëntere organisatie van zorg zonder concessies te doen aan kwaliteit, met betere afstemming op het individuele risicoprofiel van de patiënt en met meer aandacht voor persoonlijke voorkeuren via gedeelde besluitvorming.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2025;22:111-4)

Lees verder

Variatie in chemotherapiebeleid bij colorectale levermetastasen in Nederland

NTVO - 2013, nummer 5, august 2013

drs. J.H. Volders , dr. C. Sietses , prof. dr. C. Verhoef , prof. dr. J.H.W. de Wilt

Samenvatting

Doel: Inventarisatie van het perioperatieve chemotherapiebeleid bij patiënten met colorectale levermetastasen in Nederlandse ziekenhuizen en vergelijking met aanbevelingen uit de huidige literatuur.

Opzet: Enquête-onderzoek.

Methode: Aan alle 49 leden van de Werkgroep Leverchirurgie en naar de 27 leverchirurgische centra die voldoen aan de minimum kwaliteitsnormen ziekenhuizen (Zorgverzekeraars Nederland) werd een enquête gestuurd. De enquête bevatte 23 vragen over het type behandeling, indicaties en de daarbij behorende diagnostische strategieën.

Resultaten: Vanuit 23 centra voor leverchirurgie (85% van het landelijk totaal) werd de enquête ingevuld (7 academische en 16 perifere ziekenhuizen). Neoadjuvante chemotherapie werd in 1 ziekenhuis standaard (4,3%), in 1 ziekenhuis nooit (4,3%) en in 21 ziekenhuizen op indicatie (91,3%) toegepast bij resectabele metastasen. Indicaties voor neoadjuvante chemotherapie zijn synchrone metastasen (70%), multipele metastasen (>4 metastasen) (60%), extrahepatische metastasen (50%), jonge patiënten (25%) en metachrone metastasen (25%). In 11 van de 18 ziekenhuizen (61,1%) werd neoadjuvante chemotherapie gegeven bij patiënten waarbij een in opzet curatieve radiofrequente ablatie (RFA) werd verricht. CT-abdomen werd het meest toegepast voor de follow-up van metastasen na neoadjuvante chemotherapie (61,9%). In 14 ziekenhuizen (66,7%) werd bij niet meer zichtbare metastasen op beeldvorming na neoadjuvante chemotherapie peroperatief besloten welke behandeling werd uitgevoerd. In 13 ziekenhuizen (61,9%) werd een resectie uitgevoerd en in 3 ziekenhuizen (13,6%) naast resectie ook RFA van het oorspronkelijke tumorgebied. In de overige 3 ziekenhuizen (13,6%) werd nooit blinde extra-anatomische resectie uitgevoerd.

Adjuvante chemotherapie werd in 11 ziekenhuizen (52,4%) standaard en in 8 (38,1%) op indicatie gegeven na resectie. In 6 ziekenhuizen (28,6%) werd adjuvante chemotherapie gegeven na een in opzet curatieve RFA, 9 (42,6%) gaven adjuvante therapie indien combinatie met resectie plaatsvond.

Conclusie: Er is een grote variatie tussen de Nederlandse ziekenhuizen in de chemotherapeutische behandeling van patiënten met colorectale levermetastasen. De afgelopen jaren lijkt sprake te zijn van een toename in het gebruik van perioperatieve chemotherapie, echter controverse ten aanzien van de overlevingswinst blijft bestaan. Er is behoefte aan prospectief gerandomiseerde onderzoek en een hernieuwde evidence-based richtlijn, zodat optimale multidisciplinaire behandeling aan de individuele patiënt kan worden gegeven.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2013;10:194–203)

Lees verder