dr. M.P.J.K. Lolkema

Larotrectinib bij patiënten met een NTRK-genfusie-positieve tumor: tumor-agnostische therapie?

SAMENVATTING

Hong et al. presenteren gepoolde gegevens van 155 NTRK-genfusie-positieve patiënten (leeftijd <1 maand tot 84 jaar). De gegevens waren afkomstig uit drie verschillende fase 1/2-onderzoeken met larotrectinib, waartoe ook de 55 eerder beschreven patiënten behoren. Nog steeds waren patiënten met een gevorderd wekedelensarcoom (49/155) en speekselkliertumor (21/155) het best vertegenwoordigd. Daarnaast vormden patiënten met een gemetastaseerd schildkliercarcinoom (26/155), longcarcinoom (12/155) en coloncarcinoom (8/155) allen ook >5% van de onderzoekspopulatie. Het algehele responspercentage voor alle patiënten was 79% (95%-betrouwbaarheidsinterval (BI) 72–85%) met een mediane responsduur van 35 maanden (95%-BI 22,8 maanden-niet bereikt). Responsen bij meer prevalente tumortypen waren heterogeen en de betrouwbaarheidsintervallen zeer ruim door de kleine aantallen.

De toxiciteit van larotrectinib was beheersbaar: in een toxiciteitsanalyse van 260 patiënten (waarin 105 extra patiënten met NTRK-genfusie-negatieve patiënten) zag men bij 14% larotrectinib-gerelateerde graad 3-4-toxiciteit, waarbij leverteststoornissen het meest prevalent waren.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2020;17:207-8)

Lees verder

Het toevoegen van docetaxel bij primair gemetastaseerd hormoongevoelig prostaatcarcinoom

Samenvatting

Docetaxel geeft bij gemetastaseerd castratieresistent prostaatcarcinoom overlevingswinst, maar ondanks deze en nieuwere behandeling met onder andere cabazitaxel en de anti-androgenen blijft de overleving voor deze mannen teleurstellend. Het vroeger inzetten van docetaxel, in de hormoongevoelige en zelfs de niet-gemetastaseerde setting, is onderzocht in drie gerandomiseerde fase 3-studies. In de twee grootste studies werd een indrukwekkende overlevingswinst van 10 tot 13,6 maanden gezien, de kleinere studie leverde een niet-significante trend in dezelfde richting op. Hiermee verdient docetaxel een plek in de standaardbehandeling van het nieuw gemetastaseerd hormoongevoelig prostaatcarcinoom en dient te worden overwogen bij (kort) voorbehandelde gemetastaseerde en niet-gemetastaseerde ziekte.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2017;14:270–4)

Lees verder

Immuuntherapie voor blaaskanker: hoop doet leven…

(Ned Tijdschr Oncol 2016;13:246–7)

Lees verder

Innovatieve combinatie van doelgerichte middelen voor de behandeling van gemetastaseerd BRAF-gemuteerd colorectaal carcinoom

Samenvatting

Bij patiënten met gemetastaseerd BRAF^V600-gemuteerd (BRAFm) melanoom is behandeling met een BRAF-remmer (vemurafenib of dabrafenib) doorgaans zeer actief. Patiënten met gemetastaseerd colorectaal carcinoom met exact dezelfde mutatie vertonen als zij worden behandeld met een BRAF-remmer echter nauwelijks respons. Preklinisch onderzoek heeft aangetoond dat deze primaire ongevoeligheid wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van een intracellulair feedbackmechanisme waarbij signaaloverdracht via de epidermale groeifactorreceptor (EGFR) wordt geactiveerd. Gelijktijdige behandeling met een BRAF-remmer en een EGFR-remmer leidde in vitro tot een synergistisch cytotoxisch effect en in vivo tot volledige remming van de tumorgroei van humane coloncarcinoommodellen in muizen. Op basis van deze gegevens zijn fase I/II-studies gestart waarin de veiligheid en effectiviteit wordt onderzocht van een BRAF-remmer in combinatie met een EGFR-remmer.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2014;11:69–72)

Lees verder